25/01/2016 | Leestijd 4 minuten

Verkleurde bank

In 2011 verkoopt eigenaar Hoebee van Het Bankstelparadijs een hoekbank in een mooie stof aan mevrouw Blauwendraad. Na drie jaar meldt laatstgenoemde zich met een klacht. De bank is totaal verkleurd en staat er armoedig bij. Hoebee wijst de klacht af, want daar hadden ze toch bij de koop over gesproken? Maar mevrouw Blauwendraad gaat toch naar de Geschillencommissie Wonen.

Verkleurde bank

Door Marjan Spronk

Bij de commissie legt ze haar eis neer: ze wil complete herstoffering van haar hoekbank. In dezelfde, maar als het niet anders kan in een andere, beter tegen UV-licht bestande bekledingsstof. Hoebee is het daarmee oneens. Hij heeft immers met de consument over de eigenschappen van de stof uitgebreid gesproken. De samenstelling van de stof is 37% linnen en 63% katoen, alle natuurlijke vezels dus. Deze is gevoelig voor lichtinvloeden en dat is ook besproken. Mevrouw Blauwendraad was echter dermate gecharmeerd van deze stof dat ze dat risico blijkbaar voor lief nam.

Ook de deskundige stelt dat de mate verkleuring van deze stof normaal is. Niet dat de bank niet verkleurd is, de verkleuring is zelfs ernstig. Maar de positie in de huiskamer, vlak voor een groot woonkamerraam, in combinatie met de samenstelling van het materiaal maakt dat dit verschijnsel voorspelbaar was. De natuurlijke vezels zijn namelijk niet bepaald kleurecht te noemen.

Op de zitting verschijnt alleen de ondernemer. Hij benadrukt nog even welke aspecten in het verkoopgesprek aan de orde zijn geweest.

De commissie komt tot een voor de klant teleurstellende conclusie. Zij vindt dat van deze materialen genoegzaam bekend is dat zij snel verkleuren. Bovendien heeft de ondernemer op de zitting nog eens onweersproken en overtuigend gesteld dat de kleur(on)echtheid van de stof is besproken. Zij vindt dat de bewijslast dat er NIET over is gesproken bij de consument ligt, in dit geval. En bewijs heeft de consument niet kunnen leveren. Een ongegronde klacht dus.

Tips & weetjes;

Eind goed al goed, zou je zeggen. Maar er zijn nog wel wat verbetertips:

  • De commissie gaat niet snel uit van een ‘feit van algemene bekendheid’! Een verkoper heeft al snel de neiging te denken dat hiervan sprake is, maar gaat daarbij vaak uit van zijn eigen productkennis, niet die van een leek die de klant meestal is.
  • Ondernemer heeft niet verwezen naar productinformatie op de staal, mogelijk dat daar ook informatie over kleurechtheid is opgenomen.
  • Vraag blijft: het is voorspelbaar (zeker als je weet dat de bank pal voor het raam komt) dat de bank na enige tijd echt lelijk wordt. Het was misschien beter geweest om mevrouw Blauwendraad tegen zichzelf in bescherming te nemen en nadrukkelijk een andere bekledingsstof te adviseren.
  • Blijft een consument ondanks een ander advies toch eigenwijs, zorg dan dat de eigenschappen op de order geschreven worden! Geef ook tips over het vertragen (dus niet tegengaan!) van het verkleuringsproces, door bijvoorbeeld consequent gebruik van zonwering.

LET OP: er zijn uitspraken van rechters en geschillencommissie geweest die negatief voor de ondernemer uitpakten, terwijl hij wel had gewaarschuwd voor bepaalde eigenschappen. De redenering is dat een deskundige partij geen producten moet verkopen die vrijwel zeker tot klachten gaan leiden. Houd hiermee rekening als een klant jouw adviezen in de wind slaat!

Bron:
Bedrijfsnaam en persoons namen zijn fictief.
Afbeelding via Marktplaats


Marjan Spronk is beleidsadviseur consumentenzaken bij INretail. Zij houdt zich bezig met nieuwe consumentenwetgeving (lobby en voorlichting leden), de inhoud van algemene voorwaarden en CBW-erkend-garanties en onderhoudt de contacten met de Geschillencommissie.