Hoera! Ook IK heb een winkel!

Jeanette van Beem Bjoetiek de Zwaan uit Dreumel reageerde met een heel persoonlijk verhaal op het boek ‘Hoera, ik heb een winkel’. Toen ze op vijftigjarige leeftijd haar baan verloor hakte ze spontaan de knoop door en begon een eigen zaak. Ze kan haar geluk wel van de daken schreeuwen!

‘Terwijl ik het onderwerp van deze mail in typ, bedenk ik dat ik die zin nooit hardop heb durven zeggen.... Maar heel diep vanbinnen weet ik dat ik elke morgen als ik de deur van, inderdaad, mijn eigen winkel open draai, dit eigenlijk wel zou willen uitschreeuwen: HOERA! Ik heb een winkel!!!’

Meest begeerlijke baan

‘Als klein meisje van een jaar of zeven of acht, mocht ik elk jaar net voor Pasen of Kerstmis van mijn ouders een jurkje uitzoeken bij Blijdesteijn Mode in Tiel. Ik vergaapte mij aan de prachtige kleuren, stoffen en modellen! De verkoopsters die met enige nonchalance het ene na het andere fantastische jurkje uit de rekken haalden, hadden in mijn beleving de meest begeerlijke baan die je maar kon wensen! Mijn moeder maakte de rest van mijn kleding meestal zelf, soms van een leuk en fleurig stofje, maar regelmatig werden kledingstukken van buurmeisjes of nichtjes vermaakt zodat ik er nog tijden mee kon doen. Als mijn kleding maar schoon en heel was, zo luidde haar oordeel. Op de dag dat voor het eerst naar de mavo ging in 1971, ging ook mijn grootste wens van dat moment in vervulling; ik mocht op naailes! Het betekende dat ik vanaf dat moment de regie over mijn garderobe kreeg! Ik leerde patroontekenen en maakte elke week minstens een nieuw rokje, bloesjes, jasje of broek.’

Op goed geluk

‘Toen ik zeventien jaar was en erachter kwam dat ik een verkeerde opleiding had gekozen, wilde ik graag van school. Mijn ouders vonden dat goed, maar ik moest wel eerst zorgen dat ik een baan had.

Op goed geluk belde ik naar Blijdesteijn Mode en mocht daar komen solliciteren. Ineens was ik een van die verkoopsters waar ik als kind zo tegenop had gezien! Ik genoot en leerde heel veel in de praktijk. Na een jaar dacht ik toch dat het werken op kantoor ook een uitdaging zou zijn en verliet die prachtige winkel.

Jaren later kwam ik via allerlei omzwervingen weer in een modezaak te werken. Twaalf heerlijke jaren volgden. Mee inkopen, etaleren, adviseren, maar vooral het contact met klanten, hun vreugde en verdriet delen, blij worden van een shawl die de juiste touch gaf aan een leuk truitje.

Tussendoor toch ook maar een aantal cursussen gedaan bij Detex in Doorn; niet omdat het moest maar omdat ik dat zo graag wilde. De fijne kneepjes van het etaleren, inzicht in kleuren en vormen, verhalen aanhoren uit de praktijk.... Ik genoot!’

Elke dag een feestje

‘Toen kwam het moment dat mijn baas (inmiddels een dierbare vriendin geworden!) besloot met de winkel te stoppen. Vijftig jaar was ik toen... Het UWV 'dacht met mij mee' en besloot dat ik maar een cursus bedrijfsbeveiliging moest gaan volgen. In een soort trance reed ik naar huis; er moest iets gaan gebeuren! Toevallig kwam ik in ons dorp langs een pand waarin eerder een kinderkleding zaak was gevestigd. Die had het, aan het begin van de crisis in 2009 niet gered. De eigenaar liep buiten en zonder na te denken sprak ik hem aan en vroeg hem of ik zijn pand kon huren.

In november 2009 schreef ik mij in bij de KvK en op 24 februari 2010 opende ik onze eigen kledingzaak: Bjoetiek de Zwaan!

Spreuken als: "The prettiest thing you can wear is a smile" en "Lach en de wereld lacht terug" sieren mijn winkel. Elke dag heb ik het gevoel te stralen! Natuurlijk is het financieel gezien niet altijd even leuk, maar ik ben “van de straat” en maak er samen met mijn twee collega's elke dag een feestje van! Klanten zijn erg trouw en ons bestand breidt gestaag uit. Ook al zijn we dan gevestigd in een klein dorpje, we redden het en hebben door de jaren bewezen dat service, kwaliteit, gezelligheid en een leuk en betaalbaar assortiment heel goed samen kunnen gaan. Heel bijzonder, als ik soms een ontvangstlijst van een koerier moet aftekenen en de naam van onze winkel staat dan onder Blijdesteijn Mode...

Nooit had ik durven dromen dat het zo ver zou komen, maar... HOERA! IK HEB EEN WINKEL!’

Jeanette van Beem, Bjoetiek de Zwaan uit Dreumel