"Margot de Keijzer wil fit blijven"
Margot de Keijzer (50) uit Tiel werkt al twaalf jaar bij de plaatselijke Lidl. Met groot plezier en genoegen, wat goed uitkomt: ze heeft een contract van 32 uur. Toch denkt ze ook aan straks. Margot nam deel aan een loopbaantraject om uit te vinden hoe ze zo vitaal mogelijk haar pensioen haalt.
De aanleiding van haar deelname aan het loopbaantraject was de simpele vraag die iedere werknemer zichzelf eens in de zoveel tijd stelt: houd ik mijn werk vol tot mijn pensioen, tot mijn 68ste inmiddels? Margot: “Mijn werk is leuk, maar fysiek ook best pittig. Ik werk achter de kassa, maar zorg ook voor het bijvullen van assortiment in de winkel. Vooral dat laatste is soms zwaar, je sjouwt toch met grote, soms onhandige dozen en behoorlijk wat gewicht. Nu gaat het allemaal nog prima, ik ben fit. Maar ik weet ook dat het uiteindelijk minder wordt, die vitaliteit. Dat betekent dat ik straks misschien minder uren kan werken om het vol te houden. En dat is eigenlijk niet wat ik wil.”
"Ik kon geen naaimachine meer zien. Toen ben ik in de retail aan de slag gegaan..."
Margot zag op de site van WerkindeWinkel dat er coaching bestaat, juist om antwoorden te vinden op dit soort vragen. “Het is nog eens gratis ook, zo’n traject. Dus een drempel om eraan mee te doen is er niet. Samen met mijn begeleidster ben ik aan de slag gegaan met de startvraag: houd ik dit vol? Die vraag leidde tot nieuwe loopbaanvragen: wat vind ik qua werk leuk en wat past bij mij, waar kan ik zo’n functie vinden binnen- of eventueel buiten Lidl en hoe krijg ik dat allemaal voor elkaar?”
De waaromvraag leverde Margot na de intake meteen huiswerk op. Ze kreeg opdrachten mee, moest nadenken over haar passie, over wat ze als kind graag deed of leuk vond. Vooral de beroepeninteresse- en competentievragenlijst en de opdracht droomberoepen te benoemen sloegen goed aan. “Ik ben best nieuwsgierig, vind het leuk om meer over mezelf te leren.” Margot deed nieuwe ideeën en inspiratie op via de beroepen -en opleidingendatabase van haar coach. “Ik kreeg lijstjes met wel honderden banen. Welke leken me wat? Daarnaast vulde ik competentietesten in en voerde ik nog drie gesprekken met mijn coach.”
De uitkomst van alle vragen, opdrachten en gesprekken is, achteraf bezien, een inkopper voor Margot. Een bevestiging van wat ze misschien allang wist maar op een of andere manier was kwijtgeraakt. “Vanaf het moment dat ik kan kruipen heb ik altijd alles op alles gezet om in de buurt van dieren te komen, van honden vooral, maar ook van paarden. Ik ben als kleuter door een hond gebeten, in mijn wang. Daarop besloot mijn moeder er direct een aan te schaffen, met het idee dat ik dan niet meer naar andere honden zou gaan, vaker gebeten zou worden. Ik heb altijd honden gehad, ik heb er nu twee. Met honden werken lijkt me fantastisch.”
Waarom ze het niet eerder bedacht? “Ach, zo lopen dingen. Ik ben naar de Modevakschool gegaan, ben coupeuse geworden. Op een gegeven moment kon ik echter geen naaimachine meer zien, ben ik in de retail aan de slag gegaan. Ik heb me nooit gerealiseerd welke mogelijkheden er waren om met dieren te werken. Dat ik geen dierenarts kon worden bedacht ik wel, maar dat daarnaast nog zoveel meer kan, dat was een eyeopener.”
Dankzij de coaching die Margot kreeg, groeide haar zicht op kwaliteiten die zij heeft. Haar oude droom, hondenpensionhouder worden, kwam opnieuw tot leven. Margot weet echter uit ervaring dat het best lastig is om hiervoor vergunningen te krijgen. Tijdens de gezamenlijke gesprekken en huiswerkopdrachten transformeerde haar oude droom zich tot een nieuwe droombaan: die van hondencoach en wellicht op termijn alternatieve dierenverzorger. “Ik ben meteen in de scholing gedoken en vond al snel een onlineopleiding. Die duurt negen maanden, ik doe het naast mijn werk. De studie en het examen zijn goed te doen, de kosten zijn bescheiden. Ik ga het wel halen!”
Als hondencoach wil Margot zich richten op begeleiding van honden en hun baasjes. Opvoeden van viervoeters is best een kwestie, weet ze uit ervaring. “Het is een misverstand dat het vanzelf wel goedkomt”, zegt ze. “Dat idee wil ik in ieder geval in Tiel en omstreken uit de wereld helpen. Ik heb een onderzoekje gedaan en nog geen andere coaches gevonden die hier actief zijn.”
Om een vliegende start te kunnen maken schrijft Margot zich binnenkort al in bij de Kamer van Koophandel. In september doet ze examen. Ze peinst er niet over haar baan bij haar werkgever op te zeggen, ze ziet vooral de combinatie van werkzaamheden als ideaal. Met minder uren op termijn bij Lidl blijft ze voor haar werkgever fit en gemotiveerd, ondertussen komt daarmee tijd vrij om in haar eigen onderneming te steken. Zo blijft Margot tot in lengte van jaren actief en haalt ze het beste uit twee banen.
