Vreemdgaan komt je duur te staan

Door: Harry Bijl

Je hebt volgens mij twee fases bij vreemdgaan:

1) Die van de tijdelijke kick

2) Het langdurige rotgevoel

De vraag is echter: ‘Waarom komt het zo ver?’ Als dader wil je vast weten waarom je zo doet en als slachtoffer of en hoe je het had kunnen voorkomen.

In een klantrelatie zie je vaak hetzelfde gebeuren. Op een moment komt de sleur erin en gaat de klant ergens anders winkelen. Een relatietherapeut zou zich afvragen: ‘Hoe was je in de rol, als dader of als slachtoffer?’ Welke signalen waren er en wat had je ermee kunnen doen? Áls je klanten vreemdgaan en je dreigt ze kwijt te raken dan moet je heel veel doen om ze terug te winnen -als het je al lukt. Voorkomen is beter dan genezen toch?

De teams in winkels moeten dus hun stinkende best doen om het niet zover te laten komen. Het lijkt zo onschuldig als je klanten ergens anders gaan snuffelen. ‘Maar wat als ze vaker wegblijven?’ Probeer je maar eens  in te beelden - ik weet het, je doet het niet - maar stel:  ‘Wanneer zou jij de stap naar vreemdgaan zetten?’ Zo werkt het  bij klanten ook, wanneer gaan ze bij je weg? Dat moet je dus zien te voorkomen.

In een liefdesrelatie moet je het samen positief-spannend en blij-verrassend  zien te houden. Dat lukt alleen als  je veel tijd en energie met elkaar deelt, elkaar goed kent, begrijpt, vertrouwt en de ruimte geeft. Als je dat voor elkaar krijgt gun je elkaar liefde en geluk. Ik zie veel gelijkenissen bij een klantrelatie. Jij ook? Bij een klantrelatie heeft het geen zin te gaan huilen als je klanten vreemdgaan. Je moet je vooral afvragen: ‘Waarom verlaten ze mij? Wat had ik kunnen of moeten doen?’ Want geloof me: kwijtraken doet pijn. 

Beeld: Eve Wilson